przesłona mojego umysłu

Witajcie robaczki! Jak samopoczucie po wczorajszym i wtorkowym meczu? Zadowoleni? (bo ja niestety nie). O  ile ucieszyła mnie wygrana Bayernu z Barceloną, o tyle jestem rozczarowana wczorajszą porażką Królewskich. I mam już dość wysłuchiwanie o tym jaki to Lewandowski jest wspaniały. Pomimo tego i jeszcze kilku drobnych szczegółów mam dobry humor. Dzisiejszy dzień zleciał mi w niesamowitym tempie, choć wszystko działo się bardzo chaotycznie. Od kilku dni biegam rano (po domu, jak zaśpię), z niczym nie mogłam dziś zdążyć, wyszłam z domu 15 minut później niż zwykle, co więcej okazało się że zapomniałam kluczy i musiałam się wracać. Godziny w pracy (te same, które mi się zazwyczaj dłużą) dziś upłynęły błyskawicznie, po pracy ruszyłam na miasto w poszukiwaniu prezentu urodzinowego dla mojego chrześniaka. Po powrocie trening, oczywiście też się spóźniłam a teraz choć jestem wykończona i najchętniej położyłabym się do łóżka czeka mnie wybieranie outfitów i pakowanie walizki. Może kąpiel ...

Witajcie robaczki w poniedziałkowy wieczór! Szykuje się pracowity tydzień. I choć dziś zaczęłam jeszcze w miarę spokojnie, to z każdym następnym dniem będzie coraz ciężej. Mam zaledwie kilkadziesiąt krótki godzin na zrobienie kilkuset rzeczy. Począwszy od przygotowania prezentów, realizacji mojego projektu, który dziś obmyśliłam, a którego szczegóły są mi jeszcze nie do końca znane, poprzez napisanie dwóch podrozdziałów mojej pracy dyplomowej, zrobienie papierowych kwiatów, zapisanie zeszytu do kaligrafii i wielu innych, nie licząc już moich codziennych zajęć typu praca, trening, zakupy. Na szczęście motywacji mi nie brakuje. A więc do roboty nie ma co czekać z wszystkim do jutra, skoro energia aż mnie rozpiera na samą myśl o moim projekcie. Póki co nie mogę jednak zdradzić szczegółów. Życzę Wam spokojnej nocy. Dobranoc!

Cześć! Cały dzień spędziłam w domu. Od jakiegoś czasu wmawiałam sobie, że właśnie to jest mi teraz potrzebne, moje cztery ściany, pokój, łóżko, sad i odrobina ciszy. Z racji tego, iż tempo mojego życia znacznie się ostatnio zwiększyło, tego że działam na pełnych obrotach i robię tysiąc rzeczy na raz przyda mi się chwila spokoju. Planowałam spanie do południa, domowe spa, plotki u Agi a potem trening i jeszcze kilka innych drobiazgów. Z przyczyn niezależnych ode mnie, nie do końca poszło zgodnie z planem i w efekcie miałam jeszcze więcej wolnego czasu. Mojemu organizmowi, który jest już przyzwyczajony do rannych pobudek wystarczyło zaledwie kilka małych godzinek snu i już o 6.oo byłam gotowa powitać nowy dzień, postanowiłam jednak skorzystać z okazji i jeszcze się polenić, ażeby później z podwójną energią przystąpić do ćwiczeń. W końcu trzeba było wypróbować swoją nową, różową karimatę. Resztę dnia spędziłam na nic nie robieniu. Sądziłam, że przyda mi się chwila relaksu, lenistwa.  ...

Dzisiejsza data skłoniła mnie ku refleksjom. W ciągu ostatnich miesięcy mój tryb życia zmienił się diametralnie. Zaczęłam robić rzeczy, na które nigdy nie starczało mi czasu, robię brzuszki, biegam, gram w tenisa, jeżdżę na rowerze, spotykam się z przyjaciółmi, odnawiam stare znajomości, w między czasie uczę się, pracuję i po prostu cieszę się chwilą. Od jakiegoś czasu wypełniam każdą dziurę w moim grafiku jakimś sensownym zajęciem, a żeby nie żyć schematycznie stawiam na różnorodność. Mam w planach jeszcze więcej ale należy zaczynać od rzeczy małych, czasem warto postawić na minimalizm nawet jeśli jest skrajny, z czasem będzie więcej i ciekawiej. Miłego dnia!

Witajcie Kochani! Nareszcie przyszła do nas długo (stanowczo za długo!) wyczekiwana wiosna i dlatego też nic nie jest w stanie zepsuć mi dobrego humoru. Choć w zasadzie to nie ma w ciągu ostatnich kilku dni żadnych negatywnych czynników, których obecność mogła by w jakikolwiek sposób na mnie wpłynąć a wręcz przeciwnie, same pozytywy. Życie potrafi zaskakiwać, na moje szczęście ostatnio zaskakuje mnie pod dobrym kątem. Wiecie co w sobie lubię najbardziej? Otóż to, że nawet wtedy gdy moja psychika ma jakiś mały kryzys, to ten stan nie trwa długo, jest  naprawdę krótkotrwały, a mój umysł w błyskotliwym tempie potrafi się zregenerować. Dlatego też zawsze się uśmiecham, bo jestem zdania, że uśmiech potrafi zdziałać cuda. Nic nie kosztuje a tak wiele znaczy. Cudownie, gdy otaczają Cię ludzie, którzy samym uśmiechem sprawiają, że życie staje się piękniejsze. Pogoda zachęca do wszelkich wyjść z domu, co sprzyja mojej miłości do aktywnego trybu życia. Dziś postawiłyśmy z sis na jogging, a...

Dlaczego jesteśmy zmuszani robić rzeczy, których nie lubimy? Dlaczego na przykład teraz, zamiast relaksować się przy dobrym winku z siostrą i komentować kolejną stylizację pierwszej lepszej aktorki grającej w oglądanym właśnie filmie, ja muszę pakować walizkę, uczyć się zagadnień z pojęć i systemów pedagogicznych, pisać scenariusz na wf i robić mnóstwo innych rzeczy, których najzwyczajniej w świecie nie mam ochoty robić. Dzisiejszy dzień w ogóle jest jakiś dziwny. Choć nudny i męczący to mnie i tak brakuje dodatkowych godzin na zrobienie wcześniej zaplanowanych rzeczy. Sama nie wiem, jak go mogę kreślić, w jednej chwili jestem pozytywnie nastawiona do wszystkiego i wszystkich, za chwilę mam ochotę zabić pierwszą napotkaną osobę, potem znowu mam zajebisty humor, a następnie sama nie wiem co mam  ze sobą zrobić. Marzę tylko o łóżku, mojej wygodnej poduszce i cieplutkiej kołderce. Dzięki Bogu są ludzie, których sama obecność sprawia, że życie staje się o wiele piękniejsze...

Wszystko dzieje się tak szybko, że czasem mam niezmierną ochotę wcisnąć pauzę, niestety a może wręcz przeciwnie się nie da i trzeba szybko biec aby dogonić marzenia. A propos biegania to zaczęłyśmy z sis dbać o  kondycję, w końcu malutkimi, naprawdę drobniutkimi kroczkami zbliża się wiosna. W poniedziałek jogging, a później jeszcze trening, wczoraj rower a dzisiaj zakupy. Jak więc widzicie stawiamy na różnorodność. Oczywiście nie zrezygnowałam z brzuszków. Ponadto w niedzielę wybrałyśmy się do naszego najbardziej sentymentalnego miejsca, jakie można sobie wyobrazić, mianowicie Bońkowa i ku zdziwieniu nawet tam miałyśmy okazję zagrać w tenisa. Życie jednak lubi zaskakiwać. Już nie mogę się doczekać kiedy zrobi się cieplej i będziemy mogły wybrać się w dłuższą trasę na rower, nie zapominając po drodze o B.  A teraz uciekam do łóżka. Kolorowych!

Z pewnością nie będę oryginalna, jeśli powiem, że mam już dość tej cholernej pogody i z utęsknieniem wyczekuję wiosny. Kocham ciepło, kocham słońce, kocham, kiedy wszystko budzi się do życia. Ja też chcę się przebudzić z tego koszmarnego snu, jakim wydaje się być to, co się dzieje za oknem. To mnie już przytłacza i choć zawsze staram się dostrzegać we wszystkim te najbardziej pozytywne aspekty, to czasami zwyczajnie brakuje mi już sił. Mam nadzieję, że wiosna już wkrótce "zapuka do naszych drzwi i serc". Poczułam się jak dawniej, kiedy miałam pełne ręce roboty, poczułam się naprawdę potrzebna, to niesamowite. Od jakiegoś czasu mam co prawda napięty grafik o ile można to tak w ogóle nazwać, ale dziś poczułam, że robię coś ważnego. Chyba każdy lubi być doceniany. A teraz uciekam do łóżka, bo jutro muszę wstać jeszcze wcześniej niż zawsze, i choć zapewne będzie to niesamowicie trudne do realizacji to jakoś dziwnie się z tego powodu cieszę. Zimowa depresja minęła, ...

Jak się macie Kochani po świętach? Najedzeni, wypoczęci, zwarci i gotowi do pracy? Ja niestety już dzisiaj w przeciwieństwie do niektórych z Was musiałam powrócić do codzienności (czyt.: pracy) a tym samym zerwać się z łóżka wczesnym rankiem i zmierzyć z tym co nieuniknione. Zaopatrzona w duże zasoby tymbarków, czekolady, jogurtów i sernika by C. Ev  jakoś ten dzień udało mi się przetrwać.  Jutro będzie lepiej:) Wracając do tematu świąt oczywiście odwiedziłam moje kochane Bońkowo i planuję wpaść tam na jakiś najbliższy wolny weekend. Świąteczny czas upłynął błyskawicznie, pomimo fatalnej pogody nie obeszło się bez gości, wyjazdów, przyjazdów, wody, prima aprilis`owych żartów etc. Niestety teraz już pora się obudzić. Miłego wieczoru! Poniżej nieco rodzinnie: