Cześć! Cały dzień spędziłam w domu. Od jakiegoś czasu wmawiałam sobie, że właśnie to jest mi teraz potrzebne, moje cztery ściany, pokój, łóżko, sad i odrobina ciszy. Z racji tego, iż tempo mojego życia znacznie się ostatnio zwiększyło, tego że działam na pełnych obrotach i robię tysiąc rzeczy na raz przyda mi się chwila spokoju. Planowałam spanie do południa, domowe spa, plotki u Agi a potem trening i jeszcze kilka innych drobiazgów. Z przyczyn niezależnych ode mnie, nie do końca poszło zgodnie z planem i w efekcie miałam jeszcze więcej wolnego czasu. Mojemu organizmowi, który jest już przyzwyczajony do rannych pobudek wystarczyło zaledwie kilka małych godzinek snu i już o 6.oo byłam gotowa powitać nowy dzień, postanowiłam jednak skorzystać z okazji i jeszcze się polenić, ażeby później z podwójną energią przystąpić do ćwiczeń. W końcu trzeba było wypróbować swoją nową, różową karimatę. Resztę dnia spędziłam na nic nie robieniu. Sądziłam, że przyda mi się chwila relaksu, lenistwa. Jednak teraz wiem, że się myliłam. Wcale tego nie potrzebowałam, zamiast odpocząć strasznie się wymęczyłam a przy tym wynudziłam. Nie lubię bezczynności, nie cierpię marnować czasu. Jestem pewna, że nigdy więcej a przynajmniej nie w najbliższym czasie...nie pozwolę sobie na takie jego marnowanie. To nie w moim stylu. O wiele bardziej wolę kłaść się do łóżka wykończona ale zadowolona z faktu, ile to tego dnia udało mi się zrobić, niż myśląc o tym, co mogłam dziś zrobić , a czego nie zrobiłam. Plan na jutro- przeżyć dzień poświęcając całą swoją energię na robienie cudownych rzeczy i położyć się usatysfakcjonowana i z myślą o naładowaniu akumulatorów na kolejne jutro. Dobrej nocy!


Za czym tak gonimy? Za szczęściem, które już prawie łapiemy za ogon, a ono z szyderczym uśmiechem przed nami ucieka? Za miłością, bez której nie wyobrażamy sobie życia, a która nas tak dużo kosztuje? Za emocjami? Bo przecież życie bez skrajnych bodźców nie dawałoby nam takiej satysfakcji... Za pieniędzmi? By móc pozwolić sobie przynajmniej na połowę tego, co koleżanka z pracy. Za lajkami? Bo one chociaż na chwilę dowartościowują! Za pięknymi fotkami z wakacji, żeby te lajki zdobywać. Za idealną figurą, by nam stalkerzy pozazdrościli. Tylko czy jest czego tu zazdrościć??? Gdy za pięknym uśmiechem z profilowego kryją się przepłakane wieczory i nieprzespane noce. Gdy ciało katujesz na siłowni w zasadzie nie dla pięknej figury, ale po to by zająć czymś myśli i się wyżyć, gdy nagromadzonych w głowie myśli, strachu i emocji próbujesz pozbyć się i rozładować na worku bokserskim. Gdy po tym, jak wstawisz na insta idealnie wykadrowaną miskę owsianki z owocami, z dodatkowym filtrem oczywiście, ...
Komentarze
Prześlij komentarz