Czasem przez przypadek znajdziemy się w takim punkcie, który skłania nas do myślenia, refleksji, a może nawet zmian. Bywa, że jest to dziwny sen, pewna osoba, miejsce, czy wspomnienie. Niekiedy jakaś tajemnie działająca siła ciągnie Cię w jakimś konkretnym kierunku, a Ty jak po sznurku, ślepo idziesz nie myśląc, nie oglądając się za siebie, nie spoglądając na boki. Choć nie wiem jak byśmy chcieli, nie możemy zawrócić, możemy starać się z całych sił, ale mimo to nie uda nam się tego przezwyciężyć, bo w głębi duszy tak naprawdę nie chcemy zawracać. Ostatnio doszłam do wniosku, że coraz bardziej boję się spontaniczności, coraz rzadziej na nią stawiam, a znacznie częściej zaczynam planować wszystko od początku do końca i dopinać na ostatni guzik. I chyba niepotrzebnie, bo przecież spontaniczność powinna być nieodłącznym elementem naszego życia, tak wiele wnosi do niego i jest jak powiew świeżości i urozmaicenia. Nie wiem więc, dlaczego z niej rezygnuję ( w dodatku nieświadomie). Chyba...
Nie zawsze wszystko idzie tak, jak sobie wcześniej założymy..tak, wiem, że wielokrotnie już to mówiłam, ale niestety taka jest prawda i nic szczególnego z tym zrobić nie możemy. Dlatego też nie możemy się przejmować czymś, na co nie mamy wpływu, ponieważ byłoby to zbędnym, bezcelowym marnotrawieniem energii. Co do Królewskich, oczywiście głęboko wierzę, że zrewanżują się już przy najbliższej okazji, czyli w finale PK! :) A tak poza tym, to cholernie tęsknię za wiosną, słońcem i ciepłem. Za oknem widok typowo jesienny, a ja bym chciała już smażyć tyłek na słońcu. Na szczęście pogoda nie ma ostatnio na mnie jakiegoś znaczącego wpływu i mimo szarości chodzę po domu nucąc piosenki. Los się do mnie uśmiecha, a może po prostu zaczęłam dostrzegać szczęście :)
Komentarze
Prześlij komentarz